ساده که می شوی
همه چیز خوب می شود...
غمت
مشکلت
غصه ات
هوای شهرت
آدمهای اطرافت
حتی دشمنت!
یک آدم ساده که باشی
قیمت تویوتا لندکروز چند است
برایت فرقی نمی کند که تجمل چیست
آخرین مدل بنز چند ایربگ دارد؛
شریعتی، پاسداران، فرشته و الهیه کدام حوالیاند
رستوران چینی ها گرانترین غذایش چیست.
مهم نیست که نیاوران کجاست
ساده که باشی
همیشه در جیبت شکلات پیدا می شود
همیشه لبخند بر لب داری
بر روی جدول های کنار خیابان راه می روی
زیر باران، دهانت را باز می کنی و قطره قطره می نوشی؛
آدم برفی که درست می کنی
شال گردنت را به او می بخشی.
ساده که باشی
همین که بدانی بربری و لواش چند است کفایت می کند؛
نیازی به غذای چینی نیست
آبگوشت هم خوب است.
آدمهای ساده را دوست دارم؛
همان‌ها که بدی هیچ کس را باور ندارند
همان‌ها که برای همه لبخند دارند
همان‌ها که همیشه هستند، برای همه هستند.
آدمهای ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعت‌ها تماشا کرد؛ عمرشان کوتاه است. بَس که هر کسی از راه می‌رسد یا ازشان سو استفاده می‌کند یا زمینشان می‌زند و یا درس ساده نبودن بهشان می‌دهد.